Bulurdum – Kahraman Deniz

Uyanmak istemem, sırf sen yoksun diye
Kabuslarımdan başka bir yerimde.
Tüm dünyam batmış tanıdık olmayan kirlere.
Gelecekten ümit yok, saplandık geçmişe.
Bir bayat ekmek bekler masada
Ve suyum da bitmiş.
Gitme ihtimali olmayan herkes terk edip gitmiş.
“Her şey güzel olacak!” desem, yalan söylesem kendime
Düzelir miyim, üzülür müyüm, inanır mıyım sence?
Yoruldum, duruldum.
Seni aldılar benden, belki bulurdum.
Savuldum, kovuldum.
Döktüğün her gözyaşından yalnızca ben mi sorumluyum?
Kendim olduğum son günün üzerinden çok zaman geçmiş.
Kaybettiğin benim ama aksini söylemek de mümkün.
İçimdeki yangın olduğu gibi durmaz, yayılmayı öğrenmiş.
Söndürebiliriz evelallah, ama yanmak da mümkün.
Kim ilacım olur ve yerini bulur, asla gitmez?
Mutlu ol…
Seni diri bulursam şükrederim bundan yıllar sonra.
Elim elin olur, ayağım ayağına değer ama hissetmezsin.
Toprak beni kendine çeker ve sen bunu önleyemezsin.
Yoruldum, duruldum.
Seni aldılar benden, belki bulurdum.
Savuldum, kovuldum.
Döktüğün her gözyaşından yalnızca ben mi sorumluyum?
Yoruldum, duruldum.
Seni aldılar benden, belki bulurdum.
Savuldum, kovuldum.
Döktüğün her gözyaşından yalnızca ben mi sorumluyum?