İnsan Gelir İnsan Geçer – Sena Şener

Bir muammada buldum kendimi
Bilmediğim elleri aşar bendimi
Dokunur bana, yalnızlığıma
Sıkıca sarar tütününü
Hiç esirgemez kötü sözünü
Dokunur bana, sakladıklarıma

Özenle dokunmuş bir kilim
Uzandım dizlerine
Özüyle çakışmış ben kimim?
Kimim ki uzandım gizlerine?

İnsan gelir, insan geçer
Çık hücrenden, ruhun’ göster
Ya da en tepesinden
Bana hep baktığın yerden
Düş!
Korkaklığın pınarından
Ekinsiz bostanıma
Düş
Kollarıma…

İlmik ilmik bilir beni
Ama anlatmaz bana derdini
Dokunur bana, sancılarıma
Melankolik yazı güzü
Belki yalan sazı sözü
Dokunur bana, sakladıklarıma

Yerim bir, göğüm bir, canım bir seninle
İnsan gelir, insan geçer…