Minsan ang isang umaga’y maihahambing Sa isang kastiyong buhangin, Sakal rupok at ‘wag di masaling Guguho sa ihip nang hangin
Ang alon nang maling pagmamahal Ang s’yang kalaban niyang mortal, Kapag dalampasiga’y nahagkan Ang kastilyo ay mabubuwal
Kaya’t bago nating bigkasin Ang pagsintang sumpa Sa minumutya, sa diwa at gawa Paka isipin natin kung pag-ibig ay wagas Kahit pa magsanga ng landas
Minsan dalawang puso’y Nagsumpaan pag-big nawalang hanggan Sumpang kastiyong buhangin pala Pag-ibig na pagsamantala
Kaya’t bago nating bigkasin Ang pagsintang sumpa Sa minumutya, sa diwa at gawa Paka isipin natin kung pag-ibig ay wagas Kahit pa magsanga ng landas
Minsan dalawang puso’y Nagsumpaan pag-big nawalang hanggan Sumpang kastiyong buhangin pala Pag-ibig na pagsamantala
Minsan dalawang puso’y Nagsumpaan pag-big nawalang hanggan Sumpang kastiyong buhangin pala Pansamantala, luha ang dala ‘Yan ang pag-ibig na nangyari sa atin Gumuhong kastiyong buhangin…..