Senden Gizledim – Yener Çevik

Zamanında düştüm ben de
Delice sevsin sevenler
Çocuklar gibi küstüm ben de
Üşüyorum ölüm, üstüm ner’de?
Sırtım, alnım, yüzüm terde
Kendi kendime dedim: “Aklın ner’de?”
Kalabalık gibi yalnız burada herkes
Zemin kattakı evlere perde gerekmez
Harbiden sevse terk etmez yalnızlık
Bazen melodik, bazen tek ses
Turkuaz dolunay, yakamoz körfez
Anlamayı bilmiyorsa baksa görmez
Bir de bayağıdır görüşmedik. İyi misin?
Bir kapı ne zaman çalsa diyorum: “Sen misin?”
Sanayide çalışınca tırnaktaki kir gibi
Çıkmayan hatıramsın bil

Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi
Üzülürsün diye senden gizledim

Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi
Üzülürsün diye senden gizledim

Çocuklar gibi küstüm ben de, senden gizledim
Üşüyorum ölüm, üstüm ner’de? Senden gizledim

Bu benim yazdığım ilk günlük
Saniye bazen bi’ sene, ay ve gündü
İnsanı insan affedince hürdür
Gözlerinde sürme saçlarınla güldü
Çıkamayacağın sözlere yemin etme
Özlüyo’n o biçim sevince olmaz bitme
Ağlamak da güzeldir, göz yaşı silme
Ben benden biliyorum sen bilmezsen bilme
Şu an deseydin keşke “Günaydın.”
Gerçeği hayal de çok güzel duraydı
Uzun bir ara değil bu bir molaydı
Yunuslar sahile vurdu yaralıydı
Son kalan paketimin son dalıydı
Aylardan pazar günden salıydı
Ya sihirli lamba ya da uçan halıydı
Her aşka başka aşk kobaydır

Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi
Üzülürsün diye senden gizledim

Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi
Üzülürsün diye senden gizledim

Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi
Üzülürsün diye senden gizledim

Acılarla kederimi, sinirimi, öfkemi
Üzülürsün diye senden gizledim