Skia Sti Gi (Σκιά Στη Γη) – Giorgos Sabanis

Βόλτες στην παραλία,
της μοναξιάς τοπία,
κι είσαι εκεί, σκιά στη γη.
Στιγμές μεγάλες και μοναδικές,
σε γέλια, κλάματα και σε βροχές,
σπάς τις σιωπές.
Είσαι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου, γλείφεις τόσες πληγές.

Έχεις μάτια θλιμμένα,
μ’αγαπάς, αλλά δεν μπορείς να μου το πεις.
Πιο πιστό κι από μένα,
είσαι εκεί όταν δεν είναι άλλος κανείς.
Αγριεύεις στο ψέμα,
πιο αθώα από άνθρωπο έχεις ψυχή,
κι εγκατάλειψης βλέμμα,
όταν φεύγω και κρατάω το κλειδί.
Μου θυμίζεις εμένα.

Όταν λυγίζω, ή σπάω,
σε μένα όταν ξεσπάω,
είναι εκεί, σκιά στη γη.
Όταν φοβάμαι κι είμ’ ανασφαλής,
για κάποιον είμαι το κέντρο της γης·
κι αν εσύ δε φανείς.
Είναι δίπλα μου, στα ξενύχτια μου,
σα σκιά μου στη γη.

Έχει μάτια θλιμμένα,
μ’αγαπάει, μα δεν μπορεί να μου το πει.
Μου θυμίζει εσένα,
το πιστό μου, το αλλοπρόσαλλο σκυλί.
Αγριεύει στο ψέμα,
πιο αθώα από άνθρωπο έχει ψυχή,
κι εγκατάλειψης βλέμμα,
όταν φεύγω και κρατάω το κλειδί.
Μου θυμίζει εμένα.