Tanrı Hepimizden Nefret Ediyor – Kahraman Deniz

Görünmez duvarlar var, kimse anlamaz
Ve kapanmaz yaralara kimse dokunmaz
Aynalarda ki yüzler bize aitse biz kimiz?
Sorulması zaruri olanlar asla sorulmaz

Kanıksadım yanıkları, velveleye vaktim olmaz
Usandı gönlüm, bu zelzeleye hakim olmaz
Kapandı yollarım, açamaz hiçbir’ fani
Koca bir denizim, içimdeki batıklarım çıkarılmaz

Güneş bana Ay kadar ilham vermiyor
Arkadaşlar iyi ama yetmiyor
Hava da sıcak ve tüm pencereler açık ama esmiyor
Yeni şeyler söylemek lazım ama aklıma beylik laflar gelmiyor
Anladım ki Tanrı hepimizden nefret ediyor
Nefret ediyor
Nefret ediyor
Nefret ediyor

Bakardım yüzlere, gözlerin ötesini görmeye çalıştım
Kendi kendime sövdüm merhametsizliğe
Fırladım kabustan uyandım
Gördüm ki hayat tatlı bir rüya değil

Sevdim ayarsızca umdum umarsızca
Durdum uzaktan tuzaklara bakınca
Her şey olması gerektiği gibi görünür
Anca yakınlaşınca anlarsın
Ölüm zannettiğinden daha uzak değil

Güneş bana Ay kadar ilham vermiyor
Arkadaşlar iyi ama yetmiyor
Hava da sıcak ve tüm pencereler açık ama esmiyor
Yeni şeyler söylemek lazım ama aklıma beylik laflar gelmiyor

Güneş bana Ay kadar ilham vermiyor
Arkadaşlar iyi ama yetmiyor
Hava da sıcak ve tüm pencereler açık ama esmiyor
Yeni şeyler söylemek lazım ama aklıma beylik laflar gelmiyor
Anladım ki Tanrı hepimizden nefret ediyor
Nefret ediyor
Nefret ediyor
Nefret ediyor