Hij heeft ons alles wat-ie had gegeven Z’n muzikaliteit, z’n warme lach Z’n humor en ‘t besef, dat je moet leven Zo lang je leven mag
Van al z’n pijn heeft niemand iets geweten ‘N harlekijn laat nooit een traan Die speelt z’n spel maar door, maar dan ineens Valt het doek spontaan
Als troubadour, versleet-ie heel z’n leven Als troubadour, betaalt-ie nu de prijs Want zijn publiek en ‘t applaus zijn nu verdwenen Hij staat alleen, aan ‘t einde van z’n reis
Wat hij ons nalaat zijn geen aardse dingen Geen vruchten van zijn succes Maar wel een dagboek vol, herinneringen Als wijze levensles
Als troubadour, versleet-ie heel z’n leven Als troubadour, betaalt-ie nu de prijs Want zijn publiek en ‘t applaus zijn nu verdwenen Hij staat alleen, aan ‘t einde van z’n reis
Aan z’n tournee is plots ‘n eind gekomen Die stilte, het is raar Als ik m’n ogen sluit, speelt-ie voor mij Nog eens op z’n gitaar