Yine Mi Yol – Cem Adrian & Sena Şener

Kurumuş çiçekleri sulayan biri var
Hâlâ, hâlâ
Yıkanmış sokaklarda ayak izleri arıyor
Hâlâ, hâlâ
Yanmış fotoğraflar çerçevelerde
Hâlâ, hâlâ
Siyah kağıtlara siyah mektuplar yazıyor
Hâlâ, hâlâ

İnandım desem, yanıldım desem
Düştüm desem, kalktım desem
Kırıldım desem, tuz buz desem
Kalbim desem, kalbim

Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim

Herkes nasıl yalnız
Kırgın ve inançsız
Karşımda karanlık
Hep yine mi yol, yine mi yol
Bir filmin sonunda
Yanlış bir oyunda
Çıkmaz bir sokakta
Hep yine mi yol, Yine mi yol
Sesimi kimse duymuyor
Hiç kimse kurtaramıyor
Uçurmun dibinde
Yine mi yol, yine mi yol
Kayboldum kimse bilmiyor
Uzanıp yetişemiyor
Düştüğüm çukurda
Yine mi yol, yine mi yol

Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim
Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim
Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim