Yok – Allâme

İyilik miyilik yok (İyilik yok)
İyilik miyilik yok (yok, yok…)

İyilik miyilik yok
Kimseye iyilik miyilik yok
İnsiyatif bana zehirli ok
Uygun adım ilerle yol bu
İyilik giyinip oluyor puşt
İyi davranmak alenen bi suç
Affedince midem ağrıyor
İçim kan ağlarken susunuz
Bir miktar dost bana bir miktar para
Şimdiye dek yaşayan amigdala
Gömüyorum onu lazım değil
Aman aman uzak tut insanlığınızı bana
Odun olsaydın yontardım seni kalemim zımpara
Pragmatik insanlığınıza karşı değiştim altımdaki impala
İçinde ruh yok dışın fiyasko
Bakışlarında çıkar var az çok
Fırsat bulduğun an satmak maksat
Sihirbazın elinde bu sihirli baston
Zaman harcıyorum sana masraflısın pinokyo
Yok ya!
Komikde değil oyununu bin kez izledim ebediyen kapalı tiyatro

İyilik miyilik yok
Kimseye iyilik miyilik yok
İyilik giyinip gelme ölürsün
Buna zihnim izin veriyor
…

Beni kötü bilecekler seni iyi
Zaten sevmiyorum polemiği
Konuşarak anlatamıyorum diye bakıyorum anlatır ifadesizliğini
Boğazımda düğüm kelimeler infaz ediyor ses tellerimi keseyim istiyorum
Çaresizlik çöl arsızlık şeytan bildiğin
Kalbime saplanan hançer söz
Algımı yırtan asılsız iftira
Yer gök ters yer değiştirir
Başa sarma bir hain milistir af
İyilik yok dedim iyi niyetini suistimal ediyorken istila
Bildiğin her şeyi unut anlının ortasına dayarken kurulu bir silah
Bu limana demir atan herkes ölür
Yemin ederim mezara girer ertesi gün
İçinizi kurtlar sarar evinizi ah, vah sesleri cenazen yürür
Olması gereken olmaman dostum
Buda dostluğumuzun ileri türü
Bu bi nevi insan kürü
Yol al, uza, git, sürün

İyilik miyilik yok
Kimseye iyilik miyilik yok
İyilik giyinip gelme ölürsün
Buna zihnim izin veriyor
…